- آقای تقوی به­ عنوان یک اقتصاددان، وضعیت اقتصادی مردم در سال 91 را چگونه ارزیابی می­کنید؟

- وضعیت اقتصادی مردم روز به روز خراب­تر می­شود. براساس شاخص­هایی مثل نرخ تورم و نرخ ارز می­ توان به این نتیجه­ گیری رسید. براساس آمار مرکز آمار ایران از سال 1384 تاکنون 72 درصد قدرت خرید مردم ایران کاهش پیدا کرده است یعنی به­ طور متوسط ایرانی­ها می­توانند 72 درصد کمتر از قبل کالا بخرند. در این وضعیت اقشار پایین جامعه ضربه شدیدتری می­خورد. دولت به این اقشار 45 هزارتومان یارانه نقدی می­دهد اما از طرف دیگر کالاهایی که می­خرند قیمتش بسیار بالاتر از گذشته است یعنی قبلا اگر این اقشار 100هزار تومان پول داشت و با آن کالا می­ خریدند حالا همان پول را می­دهند و فقط 28 درصد کالا می­ خرند و اگر بخواهند همان مقدار قبلی کالا را بخرند باید 3 برابر بیشتر پول بدهند. بنابراین مردم فقیرتر شده­ اند.

- فکر می­کنید مهمترین دلایل فقیرتر شدن مردم چیست؟

- این مشکلات 2 دلیل دارد؛ یکی هدفمندی یارانه­ ها و دیگری تحریم ­ها. وقتی اقتصاد شما به واردات وابسته است و دلار گران ­تر می­شود این به معنی واردات گران­ تر است و واردات گران­ تر هم یعنی کالای گران­ تر در بازار.

- بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقد هستند که قانون هدفمندی یارانه­ها قانون خوبی است اما دولت به شکل درستی این قانون را اجرا نکرد. نظر شما در این زمینه چیست؟

- این نظر دکتر پژویان است؛ ایشان دوست من هستند و من برایشان احترام قائلم ولی با ایشان اختلاف نظر دارم. این جمله دکتر پژویان است که هدفمندی یارانه ­ها خوب است اما اجرایش بد است. خب، اگر دولت نمی­تواند قانون هدفمندی یارانه ­ها خوب اجرا کند چرا اصلا این قانون را مطرح کرد؟! مثلا یک نمونه اجرای بد این قانون این بود که قرار بود درآمد حاصل از هدفمندی تقسیم شود و 20 درصد آن به دولت برسد، 30 درصد آن به بخش تولید و 50 درصد بین مصرف­کنندگان تقسیم شود که آن 30 درصد سهم تولید را دولت پرداخت نکرد. هر دانشجوی اقتصاد می­داند که وقتی که شما هزینه ­های یک بنگاه را بالا ببرید، منحنی هزینه به سمت بالا و چپ کشیده می­شود و در نتیجه منحنی عرضه کل اقتصاد به سمت بالا و چپ می­کشد. در این شرایط هم تولید پایین می­ آید و هم قیمت­ها بالا می ­رود. این را هر دانشجوی اقتصادی می­داند و لازم نیست کسی استاد اقتصاد باشد تا این موضوع را بفهمد. این شرایط رکود تورمی در اقتصاد نام دارد. یعنی شما 2 بد دارید یکی بیکاری و رکود است و دیگری تورم. شاهکار در اینجا بود که با آن 30 درصدی که به تولید داده نشد هر 2 اینها را ایجاد کردند. الان نرخ بیکاری نسبت به قبل از اجرای طرح هدفمندی یارانه ­ها بسیار افزایش پیدا کرده است. الان کارخانه­ ها یا تعطیل شده­ اند یا بخش بزرگی از کارگران خود را کنار گذاشته­اند. این تنها یکی از موارد اجرای غلط هدفمندی یارانه­ هاست.

- با این وجود دولت اصرار به اجرای فاز دوم هدفمندی دارد. به نظر شما اگر فاز دوم اجرا شود، وضعیت فعلی به کجا می­رسد؟

- این یک فاجعه است و 72 درصد کاهش قدرت خرید مردم در سال آینده به 85 درصد می­رسد. یعنی اگر قدرت خرید شما قبل 10 بوده است الان به یک و نیم می­رسد.

- یکی دیگر از انتقادهای که به دولت وارد است مربوط به تخطی دولت از قانون می­شود. دولت هم از بودجه تخطی داشته و هم از قانون هدفمندی یارانه­ها.

- ببینید آقای احمدی­ نژاد هر کاری دلش می­خواهد می­کند! این وظیفه گروه­های ناظر است که جلوی او را بگیرند. اگر پول­ها را برخلاف بودجه مصرف کرده دیوان محاسبات مسئول رسیدگی است. اگر قوانین را بد اجرا کرده است، مجلس باید نظارت می­کرد. همه اینها تقصیر خود احمدی­ نژاد نیست.

- ولی رئیس­ جمهور بارها نشان داده است که به حرف نهادهای نظارتی هم گوش نمی­کند. دولتی که در ابتدای تشکیلش سازمان برنامه و بودجه را تعطیل می­کند، به نظر نمی­رسد به دیگر نهادهای نظارت هم معتقد باشد. فکر می­کنید نظارت برای چنین دولتی کافی است؟

- ببینید سازمان برنامه و بودجه، برنامه ­ریز و بودجه ­ریز بود که برخی از کارشناسانش خبره این کار بودند. خب الان اتفاقی که افتاده است این است که سازمان برنامه کنار گذاشته شده است و بودجه مستقیم می­رود به دفتر ریاست جمهوری. اشکال دولت این است که به تخصص بها نمی­دهد و معلوم است به این ترتیب برنامه ­ریزی درست نیست و در نتیجه اجرا درست نیست. از طرف دیگر اهرم­های کنترلی هم با قدرت کار نمی­کند. مجلس باید از دولت بپرسد که چرا از بودجه تخطی کرده است. در همین ماجرای بودجه، دولت بودجه را در اسفندماه به مجلس داد. این کلک دولت است. این موضوع باعث می­شود پروژه­ هایی که دولت می­خواهد انجام دهد با مشکل روبه ­رو شود.

- پس این موضوع به ضرر خود دولت است!

- بله هست اما دولت 5 ماه دیگر می­رود، ضرری نمی­کند بلکه این مردم هستند که ضرر اصلی را می­ کنند. من نمی­دانم از نظر روانشناسی دولت چه در سر دارد اما این مسائل مثل قانون بودجه با قوانین اقتصادی موجود نمی­ خواند و این وظیفه نهادهای کنترل دولت است که جلوی آن را بگیرند.

- دولت فعلی مدعی است که پاک­ترین دولت در طول تاریخ است. به نظر شما می­توان از نظر اقتصادی این عنوان را به دولت آقای احمد ی­نژاد داد؟

- این را دیوان محاسبات می­تواند بگوید که دولت چقدر تخلف مالی داشته است و آیا پاک هست یا نه؟ اما مسئله دیگر این است که دولت می­ تواند پاک باشد ولی بهره ­وری پایین داشته باشد. ادعای دولت پاک وقتی خوب است که بهروه ­وری بالا داشته باشد یعنی سیاست­های مالی مناسب اجرا کند، نرخ بیکاری را کاهش دهد، تورم را پایین بیاورد و رشد اقتصادی را بالا ببرد. اصلا دولت هر روز خودش را بشوید! وقتی تورم 50 درصدی در کشور شاهد هستیم ادعای دولت پاک به چه درد می­ خورد؟!

- یکی دیگر از انتقادهایی که به آقای احمدی­نژاد وارد است این است که در دولت او بیشترین درآمد ارزی حاصل از فروش نفت نصیب کشور شد اما این درآمد صرف زیرساخت­های اقتصادی نشد. نظر شما در این زمینه چیست؟

- بله این درست است در هیچ دولت دیگری نفت بشکه­ای 100 دلار نشد. دولت می­توانست با این درآمد بیشتر نرخ رشد اقتصادی را بالا ببرد. البته در سال آخر دولت ما تحریم را داشتیم که در نتیجه این تحریم­ها فروش نفت کم شد اما در دوره اول احمدی­نژاد هم درآمد ارزی ناشی از فروش نفت بالا بود و هم صادرات نفت ولی استفاده بهینه از ارز حاصل از فروش نفت نشده است.

- به نظر شما در این چند ماه باقیمانده از عمر دولت آقای احمدی­نژاد او می­تواند شرایط اقتصادی را بهبود ببخشد؟

- خیر، در این چند ماه نمی­تواند کاری بکند. تنها دولت بعدی می­تواند سیاست­های پیگیری کند که سیاست­های این دولت را خنثی کند. مثلا همین عیدی 85 هزارتومانی که دولت به مردم داد با این تفکر بود که دولت دارد توزیع عادلانه درآمد انجام می­دهد اما با این کار دارد قشر متوسط را حرکت می­دهد به سوی قشر فقیر و آن وقت فاصله فقرا و ثروتمندان زیاد می­شود و ضریب جینی بالا می­رود. آقای احمدی­نژاد برود ضریب جینی را بخواند و ببیند که ما در 2 دوره در اقتصاد ضریب جینی­مان افزایش پیدا کرد و نابرابری درآمد زیاد شد؛ یکی دوره سیاست­های تعدیل آقای رفسنجانی است و دیگری سیاست­های هدفمندی یارانه­های آقای احمدی­نژاد. فقط خدا کند دولت بعدی سیاست­هایی را اجرا کند که این نابرابری­ها کم شود و وضعیت اقشار آسیب­پذیر بهتر شود.

به گزارش شریان نیوز؛"نیکلاس مادورو”، Nicolas Maduro"" معاون "رئیس جمهور ونزوئلا" اعلام کرد، "هوگو چاوز" در سن 58 سالگي به دليل وخامت جسماني ناشي از "سرطان" فوت کرده است.

به گزارش فاکس‌نيوز، "ونزوئلا" چاوز 58 ساله در بیمارستانی در "کاراکاس" در گذشته است. 

در این جلسه که به طور زنده از تلویزیون دولتی ونزوئلا پخش شد "نیکلاس مادورو" معاون رئیس جمهور اين کشور در مقابل کابینه و دیگر اعضای بلند پایه دولت ونزوئلا درباره شرایط جسمانی چاوز، وضعیت کشورش و توطئه دشمنان سخنرانی کرد.

نیکلاس مادورو از اخراج دیپلمات‌های آمریکایی که به دنبال توطئه علیه دولت ونزوئلا هستند خبر داد و گفت که قصد داریم یک دیپلمات آمریکایی را به جرم تلاش برای ارتباط با نیروهای نظامی و بی ثبات کردن کشور اخراج کنیم.

وی به این دیپلمات آمریکایی که از وی به عنوان وابسته نیروی هوایی یاد کرد هشدار داد که طی 24 ساعت ونزوئلا را ترک کند. 

"هوگو چاوز" که بود؟

هوگو چاوز در سال 1998 به عنوان رييس جمهور ونزوئلا انتخاب و در 2 فوريه 1999 رسما تصدي اين مقام را عهده‌دار شد.

"چاوز" داراي پيشينيه نظامي بود و طي دوران خدمت خود در "ارتش ونزوئلا" يک نيروي انقلابي درون "سازمان ارتش ونزوئلا" ايجاد کرد و در سال 1992 "کودتايي نافرجام" جهت سرنگوني "کارلوس اندرس پرس" رييس جمهور وقت ونزوئلا ترتيب داد. چاوز پس از کودتا دستگير شد. او پس از سپري کردن دو سال در زندان از سوي "رافائل کالدرا" رييس جمهوري وقت ونزوئلا مورد عفو قرار گرفت. از اين زمان به بعد او از عرصه نظامي فاصله گرفت و وارد عرصه سياسي شد.

چاوز با استفاده از تبحر خويش در امر سخنوري و "شخصيت کاريزماتيکي" که به محبوبيت وي ميان مردم مي‌افزود، به عنوان يک رهبر چپ گرا و يک "سيمون بوليوار" امروزي - قهرمان استقلال "آمريکاي لاتين" از "استعمار اسپانيا"- در انتخابات رياست جمهوري سال 1998 شرکت کرد و به عنوان رييس جمهوري ونزوئلا از سوي مردم اين کشور برگزيده شد.

هوگو چاوز پس از در اختيار گرفتن مقام رياست جمهوري دست به اصلاحات گسترده‌اي – موسوم به "انقلاب بوليواري"- در شئون سياسي، و اقتصادي ونزوئلا زد. اين اصلاحات مبناي قضاوت طرفداران و مخالفان چاوز درباره سياست‌هاي وي طي دوران رياست جمهوري‌اش شد.

طرفداران چاوز، وي را رهبري مردم گرا و قهرمان فقرا مي‌دانند، در مقابل منتقدان وي، چاوز را مردي مخالف سياست‌هاي اقتصادي توصيف مي‌کنند. چاوز بويژه در مقام يکي از منتقدان سياست‌هاي آمريکا و اروپا در آمريکاي جنوبي ظاهر شده و تمام هم و غم خويش را متوجه اتحاد و همبستگي ميان کشور‌هاي آمريکاي لاتين و جهان سوم کرده است. او يکي از طرفداران پر و پا قرص "فيدل کاسترو" رهبر کوبا است و از تصميمات اقتصادي و سياسي وي حمايت مي‌کند. "جورج بوش" رييس جمهور آمريکا اما از جمله شخصيت‌هاي سياسي است که همواره از سوي هوگو چاوز شديدا مورد انتقاد قرار گرفته است.

"هوگو چاوز" اما در دور اول رياست جمهوري خود بر ونزوئلا دوران پر تلاطمي را سپري کرد. چاوز در سال 2002 از يک کودتا و اقدام به آدم‌ربايي جان سالم به در برد و توانست خود را در مقام رييس جمهوري حفظ کند. او همواره "ايالات متحده آمريکا" را به طرح ريزي و اقدام به برپايي اين کودتا متهم کرده است. در اوخر سال 2005 نيز حاميان "هوگو چاوز" در پي يک پيروزي قاطع بر مخالفان، اکثر کرسي‌هاي "مجلس ملي ونزوئلا" را از آن خود کردند. "هوگو چاوز" پس از پيروزي در انتخابات 3 دسامبر 2006 براي شش سال ديگر به رياست جمهوري ونزوئلا برگزيده شد.

"اصلاحات چاوز"

هوگو چاوز با هدف بهبود وضعیت رفاهی مردمان کشورش و کاهش اختلاف شدید طبقاتی برنامه‌های مبتکرانه‌ای را در اقتصاد ونزوئلا به اجرا درآورد .موفقیت این برنامه‌ها به تحول چشمگیری در زندگی جمعیت فقیر ونزوئلا منجر شده و او را به صورت قهرمان ملی مردم آمریکای لاتین درآورده‌ است. از اصلاحات چاوز در اقتصاد ونزوئلا می‌توان به این موارد اشاره کرد:

ملی کردن برخی از صنایع بزرگ و پربازده

کاهش قدرت شرکت‌های چندملیتی و محدودیت در فعالیت‌های آن‌ها

ساخت صدها هزار خانه ارزان قیمت در نقاط مختلف کشور و واگذاری آن‌ها به مردم

مبادله پایاپای نفت مهم‌ترین منبع درآمد ارزی ونزوئلا با محصولات و خدمات کشورهای وارد کننده نفت؛ به طور مثال ونزوئلا در ازای نفتی که در اختیار کوبا قرار می‌دهد از پزشکان و معلمان کوبایی برای توسعه کشور استفاده کرد. 

سیاست خارجی

هوگو چاوز در دوران ریاست جمهوری خود سیاست خارجی خود را برپایه "دیپلماسی نفتی" قرار داد. او در 2007 پیشنهادی ارائه کرد که مطابق با آن برخی از کشورهای "آمریکای جنوبی" و "آمریکای لاتین" این امکان را یافتند که بهای 40 درصد از نفت خریداری شده از ونزوئلا را برای 25 سال، با سود تنها یک درصد، عقب بیاندازند. منتقدان چاوز او را متهم می‌کنند از ثروت نفتی کشور برای گسترش نفوذ سیاسی خود و "دولت کوبا" در سراسر منطقه استفاده کرده است. چاوز میلیاردها دلار از درآمدهای نفتی ونزوئلا را در کشورهای دیگر آمریکای لاتین سرمایه گذاری یا صرف کمک به بازپرداخت بدهی کشورهایی چون آرژانتین و برزیل کرد در نوامبر سال 2007 میلادی ودر اجلاسی در شیلی هوگو چاوز، در حضور نخست وزیر وقت اسپانیا "خوزه لوئیز زاپاته رو" و "پادشاه اسپانیا"، در سخنانی "خوزه ماریو ازنار" را "فاشیست" خطاب کرد.

در سال 2007 هوگو چاوز اعلام کرد که از دولت‌های اروپایی و آمریکا خواهد خواست گروه شورشی چپی "فارک "در کلمبیا را "تروریست" قلمداد نکنند. "رئیس جمهور کلمبیا" در واکنش به این موضوع اعلام کرد که اعضای "فارک" تروریست‌هایی هستند که برای براندازی دولتی که به شیوه‌ای دموکراتیک انتخاب شده، با "قاچاق کوکائین" هزینه عملیات خود را تامین می‌کنند، کودکان را بکار می‌گیرند و مین کار می‌گذارند.

فقر، عامل تأیید چاوز

هوگو چاوز، بیش از هر چیز، در نزد "مردم فقیر ونزوئلا" بسیار محبوب است. بسياري از آنها، از برنامه‌های اجتماعی او که هزینه‌های لازم آن، با درآمد صنعت نفت تأمین شده، سود برده‌اند. براساس گزارش شورای عالی انتخابات این کشور ("CNE")، نزدیک به 100ناظر بین‌المللی همه‌پرسی اخیر را دنبال کرده‌اند که در جریان آن یک نماینده‌ اسپانیایی نیز از ونزوئلا اخراج شد و اسپانیا نیز برای اعتراض "سفیر ونزوئلا" را به وزارت خارجه‌ خود در مادرید فراخواند.

چاوز، الگو و راهگشای طیف جدیدی از رهبران چپ‌گرای آمریکای لاتین بوده است. او در بخش سیاست خارجی مخالف نفوذ آمریکا در آن منطقه و در پی برقراری رابطه با متحدانی چون "ایران" و "کوبا" و دیگر مخالفان "واشنگتن" بود. چاوز در این میان مناسبات خود را با کشورهایی چون "لیبی"، "روسیه" و "چین" نیز گسترش داد.

رييس‌جمهور فقيد ونزوئلا خود را ادامه‌دهنده‌ راه قهرمانان آزادی آمریکای جنوبی همچون سیمون بولیوار، می‌دانست و همواره با "لوئیس ایناسیو لولا"، رئیس جمهور سابق برزیل، برای ایفای نقش رهبری در آمریکای جنوبی در رقابت بود.

چاوز و مسئله فلسطين

"هوگو چاوز" رييس جمهور ونزوئلا با اعلام اينکه "اسراييل" قاتل اجير شده "آمريکا" است، گفت که اين رژيم بايد روزي سرجاي خود نشانده شود.

خبرگزاري "رويترز" از "کاراکاس" گزارش داد، چاوز در ديدار با "بشار اسد" رييس جمهوري سوريه که به ونزوئلا سفر کرده بود اظهار کرده بود: "شکي نيست که اسراييل به بازوي مرگ و کشتار در خدمت آمريکا تبديل شده است. اين رژيم براي همه ما يک تهديد به شمار مي رود."
چاوز با اعلام حمايت از "مقاومت مسالمت آميز" براي استرداد بلندي‌هاي اشغال شده "جولان" گفت اين سرزمين روزي به "سوريه" باز خواهد گشت.

چاوز يکي از منتقدين سرسخت "رژيم صهيونيستي" و آمريکا بود. ونزوئلا در پي "حمله اسراييل به غزه"، اين رژيم را "هولوکاست" خواند و هرگونه روابط با "تل‌آويو" را قطع کرد.

وي در ادامه گفت: "تلاش‌هاي آمريکا براي به انزوا کشاندن سوريه با شکست مواجه شده است و تل آويو خيلي سريع در حال از دست دادن هم پيمانان‌خويش است."

اسد در اين ديدار انتقاد چاوز از آمريکا و اسراييل را ستود و گفت: "اندک کساني از سياستمداران هستند که جرات نه گفتن را، دارند."
چاوز به خاطر مواضع "ضد امپرياليستي‌اش" از محبوبيت زيادي در ميان ملت‌هاي "عرب" برخوردار بود.

"هوگو چاوز " رئيس‌جمهور فقيد ونزوئلا، مواضع سازمان ملل متحد در قبال تجاوزگري اخير اسرائيل و "برنامه هسته‌اي ايران" را شرم‌آور خوانده است.

ونزوئلا پس از هوگو چاوز

به گزارش يورونيوز يکی از آخرین دفعاتی که هوگو چاوز رئیس جمهوری ونزوئلا در انظار عمومی ظاهر شد، در شب پیروزی‌اش در انتخابات اکتبر سال 2012 میلادی بود. او برای بار چهارم به ریاست جمهوری رسید. اما با وجود وضع سلامتش ممکن بود هیچگاه نتواند این سمت را به انجام رساند.

هوگو چاوز از مدت‌ها پیش بیمار بود. هموراه شایعات زيادي در مورد وضع وخیم سلامتش، و جانشینش در خیابانهای کاراکاس شنیده می‌شد. حتی اگر فرمانده چاوز جانشین خود را از پیش مشخص کرده باشد، باز هم آینده ونزوئلا معلوم نیست.

نیکلاس مادورو، معاون فعلی چاوز، برگزیده خود اوست. اما برخی گمانه زنی‌ها از احتمال جانشینی "دیوسدادو کابیو" که هم اکنون ریاست پارلمان را بر عهده دارد، حکایت می‌کنند.

مادورو و "کابیو"، که در ظاهر با یکدیگر رفاقت دارند، در خفا با یکدیگر رقابت می‌کنند. این دو یک مسیرهای متفاوتی را پیموده‌اند. کابیو فردی نظامی است که با تفکرات حاکمان کوبا نزدیکی سیاسی ندارد.

مادورو یک رهبر سابق جنبش‌های کارگری است و بسیار به چاوز و برادران کاسترو نزدیک است. چنانچه هوگو چاوز نتواند رئیس‌جمهور احتمال این می‌رود که مادورو پس از برگزاری انتخاباتی، در عرض 30 روز به قدرت برسد.

یک استاد سیاست بین الملل از "دانشگاه فلوریدا" می‌گوید: "در شرایطی که نوعی مبارزه‌ بزرگ در جریان است، چاوز عاملی برای ثبات در ونزوئلا بود. نبردی نه فقط میان طرفداران او، بلکه برای کسانی که فکر می‌کنند مخالفان می‌خواهند هرچه که منش و روش چاوز طی‌ دهه‌ گذشته به ‌ارمغان آورده را از بین ببرند".

متولد ۱۳۴۴ از شهر مسجد سلیمان است که در دوران جنگ تحمیلی در سپاه پاسداران و در منطقه عملیاتی جنوب خدمت کرده است و طی دو مرحله شیمیایی شده است.

هر چند برای عزیمت به جبهه های حق علیه باطل هدفی جز بر زمین نماندن حرف امامش نداشته است اما روزهایی که حالش وخیم و شیمیایی امانش را بریده بود پیگیر پرونده جانبازی اش می شود که تنها ۲۰% برای او جانبازی تعیین می شود!

جانبازی که این روزها چیز زیادی نمی خواهد؛ نه سهمیه دانشگاه برای فرزندش می خواهد و نه حقوق ثابت در ازای خوابیدن در خانه و نه کارت مترو و نه بلیط استخر و نه حتی تخفیف برای استفاده از بلیط قطار و هواپیما!

جانبازی که تنها، درخواست اشتغال به کار دارد و بیش از ۲۰ بار مقابل مجلس شورای اسلامی حاضر شده است و تقاضای اشتغال بکار خود را بر روی پلاکارد و پارچه بزرگ نوشته و به همراه داشت اما هیچ کس به وی توجه نکرد!

مردی که این روزها از تحصن مقابل مجلس هم نتیجه نگرفته است می گوید: «اگر مشکل بیکاری ام حل نشود، حتما دست به اعتصاب غذا می زنم»

در روزگاری خود را برای شب عید و روزهای نوروز اماده می کردم دیدن اشک های این مرد خدا؛ شیرینی هفت سین را بر دهانم تلخ کرد!

نمی دانم می توانم حداقل وظیفه ام را در برابر این جانباز و همه مردانی که امروز امنیت سرزمینم را مدیونشان هستم، انجام دهم یا نه اما اگر کسی مایل بود پیگیر وضعیت این عزیز باشد تمامی مدارکش موجود است.

پی نوشت: البته هستند جانبازان دیگری که شاید موارد بعدی خودکشی ، اعتصاب غذا و یا تحصن باشند!

بی ربط نوشت: موقعی که می خواهی گناه کنی، سوای چپ و راست، به بالا هم نگاه کن!